Slovenie

Op de hengelsportbeurzen is het altijd interessant om eens rond te neuzen bij de stands van landen die het vliegvissen promoten of vliegvisreizen aanbieden. Op de Fly Happening van vorig jaar beland ik op de stand van Slovenië en raak aan de praat met Luc Beullens. Hij gaat jaarlijks naar Slovenië en wil mij aan de hand van zijn DVD overtuigen dat hier het visserparadijs ligt. Het is hem dan toch gelukt en voorjaar 2011 zou een Slovenië reis worden. Als locatie kiezen we de vallei van de Savinja, en zoals we dat samen gewend zijn verzamel ik wat bijkomende documentatie en info betreffende het vissen in deze regio terwijl Elvira zich bekommert om allerhande toeristische bezienswaardigheden campings, wandelen…. Deze voorbereidingen zijn volgens ons een must voor een geslaagde vacantie.

Na een grondige cheque up van het vliegvis materiaal en het aanvullen van de vliegendozen met de (hopelijk) succesvolle nimfen en droge vliegen is het op 24 mei dan zover, caravan klaar, aanhaken en wegwezen voor een rit van ca.1250 km via Duitsland en Oostenrijk. Met de caravan doe ik dit in 2 dagen. Een eerste rit van ca. 700 km brengt ons op een camping bij Passau aan de mooie (blauwe) Donau. Na een stevig ontbijt malen we de resterende 550 km verder af via Oostenrijk, door het Sloveense wijngebied bij Maribor met als eindbestemming Varpolje. Een plaatje met Menina camping wijst ons de weg in dit piepklein dorp en na 250 m is de enige weg naar de camping volledig in heraanleg. En ik die dacht dat er alleen in België zoveel wegenwerkzaamheden zijn!

Jurij de vriendelijke campingeigenaar heet ons van harte welkom op zijn schitterend gelegen camping aan de oever van de Savinja rivier. Hij laat ons even rondkijken en een plaats kiezen op zijn ruime camping. Het is al snel duidelijk dat de eigenaar een zeer ondernemende kerel is die zijn ganse camping aan het renoveren is om het zijn gasten zo aangenaam en comfortabel mogelijk te maken. We worden goed voorzien van documentatie van de locale bezienswaardig en kom ook al dadelijk te weten waar ik dagvergunningen kan kopen voor een dagje vliegvissen. De camping zelf heeft een leuke bar met restaurantje waar je de lokale specialiteiten kan proeven. Geen hoog culinair gedoe maar gewone dagschotels, bijzonder lekker , en dit voor een prijs waar je nauwelijks zelf kan voor koken.

Tot hiertoe is het weer net zoals in België bijzonder droog en warm geweest in het voorjaar, waardoor de rivieren hier ook bijzonder weinig water voeren. Na een dag verkenning langs de rivier Savinja besluit ik een dagkaart te kopen voor parcour “RD Mozirje”. Hiervoor krijg je 15 km Savinja rivier en 22 km Dreta ter beschikking. Daar het onmogelijk is dit alles op één dag te bevissen concentreer ik mij op het Savinja parcour .

We bezoeken de naburige vallei “Logarska Dolina” in het Krajinski park. Dit park is een beschermd natuurgebied in de Kamrisko-Savinjske Alp en één van de mooiste natuurparken van Slovenië. Tijdens de wandeling door dit park heb je prachtige vergezichten op de meer dan 2000 m, nog deels besneeuwde, bergtoppen.

De rivier is weer op zijn normale peil en Jurij besluit om zijn uitgestelde rafttocht ’s ander- daags terug te laten doorgaan. Afspraak om 14 uur bij de bar van de camping.

Om 14 uur ben ik op de afspraak. Aan de bar is niemand te zien buiten een type playboy die wat verderop de rafts aan ’t bijpompen is. Jurij komt op dat ogenblik aangereden en vraagt of ik meekan met de jeep om bij hem thuis ca. 2 km verderop zijn ‘Amerikan car met aanhanger’ op te halen. Ik volg hem met zijn jeep terug naar de camping , waar ondertussen de 3 rafts klaar staan om te laden. De rafters zijn ondertussen aangekomen en iedereen krijgt de nodige uitrusting ter beschikking.

Na wat instructies en fitnes oefeningen om de spieren los te werken gaan de rafts te water in de buurt van Luce. Eén instructeur per raft neemt het commando en probeert ons voorbij de obstakels te loodsen. Dit is inderdaad een mooi stuk rivier, met prachtige pools en stroomversnellingen en dat weten blijkbaar heel veel vliegvissers! Druk, druk, en nog eens druk! Ik zie in een pool verderop zelfs 3 vliegvissers in één pool staan. Hop, hop roept de stuurman en we omzeilen nipt een dikke rotsblok.

Kalme stukken en stroomversnellingen wisselen mekaar af en om de 50 à 100 m zie ik wel ergens een visser staan. Is dit wel het vliegvis parcour waar ik naar uitgekeken heb? Halfweg de tocht maken we een korte stop met een borrel. Mijn aandacht wordt getrokken naar een schaduw die in een diepere geul zachtjes lijkt te bewegen. Jawel een brok van een regenboog van naar schatting ca. 70 cm die blijkbaar wist dat we geen vliegenhengel bij ons hadden want hij laat zich makkelijk benaderen tot op 1,5 m. We werken de tocht verder af en nemen op het einde van de tocht nog een jump van ca. 2 meter. Onze voorliggende raft heeft het zo niet begrepen op watervallen en gaat pardoes met bemanning onderste boven. Gelukkig houden wij onze boot en onszelf overeind. Een prachtige tocht maar wat vissen betreft heb ik zo mijn twijfels. Ik heb het namelijk niet zo begrepen om in de rij te staan vissen en laat staan daar ook nog €50 per dag voor neer te tellen. Later op de avond hoor ik van Jurij dat hier per jaar ca. 40.000 vergunningen uitgeschreven worden. Vliegvissen is hier “Big Business”!

Ik ben ondertussen weer aan een dagje vissen toe maar niet tussen die honderden vissers die bij manier van spreken bijna schouder aan schouder staan te vissen in de Savinja. Ik kies dit keer voor de Dreta een zijrivier van de Savinja. Deze rivier is kleiner en minder spectaculair maar bijna niet bevist door toeristenvissers uit het buitenland. Met zijn lengte van 22 km kan ik mij wel een tijdje bezighouden met een dagkaart van €30 die ik haal het café bistro bij het vismeertje “Ujemi Spusti”. Op dit parcour geldt trouwens zoals op de meeste Sloveense rivieren een catch & release regime. Het weer ziet er vandaag wat onstabiel uit met wolken en zon, maar vrij warm. Na het optuigen van mijn hengel zie ik vanaf de brug reeds de eerste forelletjes staan, niet groot, maar dit beloofd alvast amusement te worden. Al snel brengt het hare’s ear nimfje de eerste kleine regenbogen boven het net.

Ze zijn niet groot, maar prachtig getekende gave vissen , en vechten doen ze naar behoren. Dit is het begin van een prachtige visdag waarbij ik zelden een kwartiertje zonder vis blijf en zowel regenboog- , beekforel en vlagzalm weet te verleiden. Het is ondertussen reeds 18 uur en de lucht wordt steeds dreigender, waarbij de onweerswolken zich langzaam beginnen samen te pakken. Het eerste gerommel hangt al in de lucht , maar ik besluit toch nog een poging te wagen in een pooltje even verderop waar ik voordien een zeer mooie vlagzalm zag staan. Een flink verzwaarde hare’s ear is meteen de goede keuze want reeds bij de tweede worp is het raak. Vasttikken en na een spannende dril kan ik een mooie vlagzalm van boven de 40 cm landen. Na het voorzichtig onthaken laat ik de vlagzalmdame eerst nog even op krachten komen, waarna ze zich langzaam naar de diepte van de pool laat zakken. Net op tijd want de eerste dikke regendruppels vallen reeds uit een loodgrijze lucht en herschapen het wateroppervlak tot bellentapijt Tijd dus om op te krassen en terug te blikken op een fantastische visdag, waarbij ik in alle rust en zonder horde medevissers heb kunnen genieten van mijn favoriete hobby. De ijsvogel, die dag mijn enige gezel, zie ik nog een laatste keer voorbijflitsen en net als ik waarschijnlijk op zoek naar veilige dekking. Wat kan vliegvissen toch heerlijk en rustgevend zijn! De regen valt ondertussen met bakken uit de lucht en gelukkig beschikt de camping over een zeer groot overdekt terras waar we toch nog kunnen genieten van een heerlijke maaltijd en een lokale wijn uit het wijngebied rond Maribor. Bij deze massa water is er morgen geen denken aan om te gaan vissen en dus maken we plannen om “Velika Planina” te bezoeken.

We stijgen met de kabellift tot een hoogte van 1670 meter en komen zo bij de nederzetting van speciale berghutten in een soort tentvorm. Deze hutten waren oorspronkelijk in de zomer bewoond door de schaapsherders, maar de meeste zijn vandaag buitenverblijven die gehuurd kunnen worden. In de zomer is deze hoogvlakte een prachtig wandelgebied met weidse uitzichten om tijdens de winterperiode een aantrekkingspool te zijn voor wintersporters. We maken hier een prachtige dagtocht en zijn net op tijd terug aan de lift voor het volgende onweer zijn lading regen lost.

De volgende dag gaat het met de auto richting Celje waar uitgestrekte hopvelden het landschap beheersen. Hier word hop geteeld voor de meeste brouwerijen in heel Europa en het is dan ook niet verwonderlijk dat meer dan 95 % van de hop bestemt is voor export. De lokale brouwerij “Lasko” de grootste van Slovenië ligt midden in dit gebied. Vanaf de verdediging-storen van de oude burcht aan de rand van de stad heb je een prachtig uitzicht op de stad en de omliggende hopvelden. Op weg naar Ptuj de oudste stad van Slovenië aan de oevers van de Drava veranderd het landschap volledig. Ptuj is zeer toeristisch en vandaag zeer bekend door zijn thermale bronnen. Vanaf hier volgen we de wijnroute richting Jeruzalem het centrum van de wijnbouw. We genieten hier van enkele wijndegustaties .

De Sloveense wijnen kunnen zich meten met de beste wijnen ter wereld. De rede waarom men ze bij ons niet aantreft is de beperkte productie die voor 95 % door de eigen bevolking geconsumeerd wordt.

Je hebt het natuurlijk al door dat Slovenië meer te bieden heeft dan vissen alleen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat dit land zijn toeristische troeven uitspeelt en zo jaar na jaar niet alleen meer vliegvissers maar ook toeristen aantrekt op zoek naar natuur; cultuur; sport etc…..